De wereld in woelige wateren

We starten bij de Verlichting, het tijdperk Verlichting wel te verstaan, niet de verlichting uit het Boeddhisme.

De Verlichting was een verlichting van de ratio maar ook tegelijkertijd een verduistering van het mystieke.

Descartes, meegaand met de tijdsgeest die er toen was, "splitste" de mens in ratio en religie. Dit gaf een enorme boost aan de ratio, denk aan de industrialisatie en later de technologische omwenteling, maar hiermee vervreemde de mens van zichzelf, van zijn eigen natuur. Deze vervreemding heeft geleid tot de heel grote problemen die we vandaag kennen zoals klimaat, overbevolking, kilte en eenzaamheid, en zo meer.

Hoe moeten we hiermee om? Een groot probleem is dat wij, in het Westen, lineair denken (van A naar B, van B naar C, enz.), dit terwijl de natuur één en al cyclisch is. Terloops: dit rechtlijnige denken is ook de grondslag waarom wij zo een gigantisch probleem hebben met de dood.

Naast, of ondergeschikt aan, dit lineaire denken is er ons materie-denken: de materie is de grondslag van alles wat er is. De kwantummechanica maakt hier brandhout van. Even op ingaan. Kwantummechanica behoort tot de wetenschappen én tot de mystiek. De mystieke kant van de kwantummechanica bracht met zich mee dat Richard Feynman - een vooraanstaande kwantumfysicus - zei: "I think I can safely say that nobody understands quantum mechanics." (1)
De kwantummechanica is in strijd met ons Westers model, dat steunt op lineariteit en materie. Het wordt stilaan duidelijk dat ons Westers model fout zit, en dan ook een struikelblok vormt voor de vooruitgang van de wetenschap. De wetenschap is toe aan een schok, te vergelijken met een aardbeving, waardoor interne spanningen weggewerkt worden. Een dergelijk schok hebben we gekend met de invoering van de relativiteitstheorie van Einstein. Plots kwam de rotsvaste tijd in beweging: tijd was weliswaar nog lineair, maar niet meer absoluut, tijd kon versnellen en vertragen. De kwantummechanica gaat nog veel verder, hier bestaat er tijdloosheid. Dit, en nog heel wat andere zaken uit de kwantummechanica, is volkomen in strijd met ons Westers model.

Binnen dit westerse model is er er paradigmaverschuiving aan de gang. Voor zover ik het zie is de grondslag hiervan een verschuiving van verticaal naar horizontaal, een verschuiving van het hoofd - het rationele - naar het hart. Het hart is op lager niveau het emotionele en op hoger niveau het intuïtieve, verbonden met de Bron, Tao, of hoe je het ook noemt, benoemd. Zie x
Verticaal betekent structuur en hiërarchie. Horizontaal staat voor gelijkwaardigheid.


KADERTEKST ROND SCHOKKEN Er bestaan schokken van allerlei aard. Aard, aarde. Af en toe schokt onze aarde, dit noemen we een aardbeving. Een revolutie is het sociale equivalent van een aardbeving. Ook binnen de wetenschappen zijn er schokken, denk maar aan de invoering van de relativiteitstheorie van Einstein, hierbij kwam de absoluutheid van tijd op de helling te staan, tijd kan sneller of trager lopen. In ons emotionele leven komen ook schokken voor die dan geheeld moeten worden. Een uitsmijter: naast de aardbeving is er ook nog wat ik noem "de uurbeving", de tijd schudt een uur vooruit of achteruit, dit met de uursverandering; een schok van plus of min één uur. Uiteraard is de uurbeving geen natuurlijk fenomeen, ons bioritme - wel natuurlijk - wordt even dooreen geschud.